Biglaan

Biglaan

di ko inaasahan

agad-agad na lang

diwa ko’y nahibang

 

Biglaan

puso’y nahiwagaan

utak ay di na maituwid

kaluluwa’y tila tumagilid

 

Biglaan

akalain mo ba naman

nakakapanibago, nakakakilig

ang biglaang pagdapo ng pag-ibig

Akala Ko Matapang Ako

Akala ko matapang ako

noong nagpalit ako ng kurso

noong iniwan ko ang permanenteng trabaho

noong tumaya ako sa mga di sigurado

 

Akala ko matapang ako

handang makipagpalitan ng argumento

handang ibulalas ang opinyon ko

handang ihayag ang aking punto por punto

 

Akala ko matapang ako

ngunit may pagkakataong ganito

na sa iyo’y magpapabago

at maduduwag ang matapang na puso

 

Akala ko matapang ako

ngunit hindi sa mga sandaling ito

di ko kayang tumbasan ang tapang mo

di ko alam kung bakit tapang ko’y naglaho

Paksa

Paano ba ang maging isang paksa?

Iyong ikaw mismo ang aalayan ng tula

Di ko na hahangarin ang sagot ng iba

Sapagkat, alam ko na, alam ko na.

Nasa Iyo

Nasa iyo ang talino.

Mahilig bumangga kahit kanino,

babanat ng punto por punto.

Naghahanap ka ba ng away, o ano?

 

Nasa iyo ang tapang.

Di iiwas sa anumang anghang

na ibabato ng taong mangmang

na sa iyo ay pilit hahadlang.

 

Nasa iyo ang pusong may ipinaglalaban.

Hahamakin ang lahat para sa kagustuhan.

Bilang ng kaibigan man ay tuluyang malagasan,

sapagkat ikaw ay hindi magiging sunod-sunuran.

Kalawakan at Kaisipan

Sa kalawakan ako’y nakatanaw

sa mga tala na tila may patimpalak

sa paningningan, ng pakislapan

na gumaganyak sa mga matang sabik sa liwanag.

 

Nalulunod sa pagangkin ng buwan

ng tanawin na kukunin ni haring araw

pagdating ng naitakdang panahon

kung saan ang itim ay magiging kulay asul.

 

Sumasayaw ang aking diwa

na walang hanggang dumadaloy sa saliw

ng hanging kay lamig na tumatagos hanggang sa buto

at tila bumabagay sa klima ng pusong pagod.

Mahal Kita

Mahal Kita
mula ulo hanggang paa,
hanggang sa kaibuturan ng kaluluwa
at sa kalooblooban ng diwa

Mahal Kita
sa gabi man o umaga,
mapapikit man o dilat ang mata
walang tatalo sa iyong ganda

Mahal kita
at ikaw ay aking naalala
sa panahong pabigla bigla
at palagi na lang sa tuwi-tuwina

Mahal kita
kahit na hindi ko nakikita
ang totoong pakay mo sinta,
bakit ba ako nagpapakatanga?

Kasi nga
kahit ano pa sabihin nila
Alam kong alam mo na
Mahal kita

Ikaw

Ikaw ang nagiisang tiyak
Sa mundong mapanlinlang at di payak
Ikaw ang kaisaisang pag-asa
Sa mundong puno ng duda

Ikaw ang siyang sugo
na magwawaksi ng mga gulo
na nangyayari sa utak at kalooblooban
at kahit anong pilit ay di maiwasan

Ikaw ang tanging ibig
na sinisigaw ng bawat pintig
ng pusong pagod na
na nagnanais na magpahinga

Mahal ko, ikaw ang aking tula
na bumubuhay sa mga diwa
Ikaw na pinapangarap ko nang matagal
sana naman ako rin ay iyong mahal